Καίγοντας τα ξερά...

Γράφει : Ελεάννα Ιωαννίδου*

 

Την πολυσυζητημένη παράσταση της Πηγής Δημητρακοπούλου «Ισορροπία του Νας» δεν την έχω δει, συνεπώς μπορώ να μιλήσω μόνο για συγκεκριμένα πράγματα.
Σε αντίθεση με πολλούς, δεν μπορώ και να αφορίσω την χρήση των κειμένων του Ξηρού, καθώς ο τρόπος που αυτά ενσωματώνονται στην αφήγηση έχει μεγάλη σημασία.
Προσωπικά δεν μου άρεσε που είδα να εμφανίζεται κι ως ρόλος ο ίδιος ο Ξηρός στην παράσταση, αλλά το θεωρώ έλασσον. Κάποιοι μπορεί να το θεωρούν και σημαντικό, αλλά όλη αυτή είναι μια συζήτηση για την τέχνη.
Gustibus et coloribus...
Αυτό όμως που προηγήθηκε δεν ήταν μια συζήτηση για την τέχνη, αλλά για την τρομοκρατία. Κι ως έχει καθιερωθεί, η συζήτηση αυτή δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, αλλά κομματικό κίνητρο και την ηθικολογία στον πυρήνα της.
Αντί ως κοινωνία να συζητήσουμε για τα κοινωνικά αίτια της τρομοκρατίας ή το θωράκισμα της δημοκρατίας απέναντί της, που για μένα γίνεται μόνο χωρίς εκπτώσεις στην ελευθερία, βυθιζόμαστε πάλι στη μικροπολιτική γύρω από το ταμπού θέμα.
Από τη μια έχουμε την εκμετάλλευση του αίματος των θυμάτων, κακή παράσταση war on terror σε επανάληψη, με την γνώριμη συσπειρωτική αξία τού «ή μαζί μας ή με τους τρομοκράτες».
Απογοητεύομαι σφόδρα να βλέπω ανθρώπους που στη μεν περίπτωση της δίωξης Ρίχτερ πρόταξαν την ελευθερία της έκφρασης αλλά στο θέμα του Εθνικού Θεάτρου πρόβαλαν ως αξία τον σεβασμό της μνήμης, όπως παρατήρησαν κι άλλοι.
Για μένα, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η δεύτερη περίπτωση αντιμετωπίστηκε ως πεδίο άσκησης αντιπολίτευσης. Μήπως να ξαναδούν κάποιοι φιλελεύθεροι φίλοι τις προτεραιότητές τους;
Βρίσκουν πεδίο αντιπολίτευσης; Κι όταν δεν βρίσκουν, δημιουργούν.
Από τη μεριά της Αριστεράς έχω να σημειώσω δύο ενδιαφέρουσες για το θέμα μας πτυχές. Η πρώτη έχει να κάνει με το θέμα της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακόμα και των κατηγορουμένων ή των καταδικασμένων για τρομοκρατία.
Δεν χρειάζεται να σημειώσω ότι συμμερίζομαι αυτή την αξία και πόσο με ενοχλούν οι διάφορες μονταζιέρες που στοχοποιούν όσους, στ' αλήθεια, προτάσσουν τον Διαφωτισμό, δηλαδή την ανθρώπινη μεταχείριση, χωρίς βασανιστήρια, με δικαίωμα στη δίκαιη δίκη κ.λπ.
Η πραγματική όμως αχίλλειος πτέρνα της Αριστεράς βρίσκεται στη συμπάθεια μιας μερίδας της προς τον ένοπλο αγώνα, εμφυλιακό κατάλοιπο και δείγμα μιας ανιστορικότητας που ονειρεύεται Βελουχιώτηδες το 2016.
Κι αν μετά τη «Βάρκιζα» του Ιουλίου, στον Σύριζα τέτοιες φωνές έχουν περιοριστεί, δηλώσεις (όπως η σημερινή του βουλευτή Μπαλαούρα που διαχωρίζει τους τρομοκράτες από άλλους πολιτικούς εγκληματίες με βάση το σκεπτικό) μας υπενθυμίζουν ότι δεν έχουν εκλείψει εντελώς.
Τέλος, το μυαλό μου πηγαίνει στους καλλιτέχνες καθώς κατανοώ τις πιέσεις που αυτοί δέχθηκαν και το αίμα που το τέρας της ηθικολογίας τούς «χρέωσε». Ίσως και να έπρεπε να το περιμένουν. Σκέφτομαι να ξαναδιαβάσω τη "Χαμένη Τιμή της Καταρίνα Μπλουμ". Αυτό δεν έχει αποσυρθεί.
ΥΓ. Αν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ενοχλούνται από τη χυδαία πολιτική χρήση της τρομοκρατίας, ας ρωτήσουν την άποψη του συγκυβερνήτη τους Καμμένου. Κάτι θα θυμάται από τα νιάτα του.
* Δικηγόρος, δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης της παράταξης «Γειτονιές σε Δράση»

Πηγή : www.efsyn.gr

Το ελληνικό παράδοξο της φορολογίας

Γράφει η Μ. Πολίτου

 

 Στην Ελλάδα, παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις της φορολογίας, τα έσοδα υποχωρούν ενώ η ύφεση βαθαίνει. Τα εννέα σκληρά μέτρα που επέβαλε η Κυβέρνηση το 2015 είχαν σαν αποτέλεσμα την πολύ μικρή αύξηση των κρατικών εσόδων και την πολύ μεγάλη αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Η επιβολή ολοένα και περισσότερων φόρων δεν επιφέρουν κανένα αποτέλεσμα κι αυτό γιατί έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα πολιτών κι επιχειρήσεων.
Το 2015 η Κυβέρνηση προχώρησε στην επιβολή των κάτωθι φόρων:
1. Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από 80% σε 100% για τις επιχειρήσεις αναδρομικά από τη χρήση του 2014.
2. Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από 27,5% σε 55% για τους αγρότες αναδρομικά για τη χρήση του 2014.
3. Μείωση κατά 50% της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης ντίζελ που χρησιμοποιούν οι αγρότες.
4. Μείωση κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης για τα νοικοκυριά
5. Αύξηση κατά 30% του φόρου πολυτελούς διαβίωσης στους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων άνω των 2.500 κ.ε, πισίνες, αεροσκάφη αναδρομικά για τα εισοδήματα του 2014.
6. Επιβολή φόρου πολυτελούς διαβίωσης για τους ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής άνω των 5 μέτρων.
7. Αύξηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για μισθωτούς και συνταξιούχους με εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ.
8. Κατάργηση της έκπτωσης 30% του ΦΠΑ σε 6 νησιά (Ρόδο, Νάξο, Πάρο, Σκιάθο, Σαντορίνη, Μύκονο).
9. Προχώρησε σε αλλαγές στους συντελεστές ΦΠΑ που οδήγησαν σε ανατιμήσεις στα περισσότερα είδη διατροφής, σε έτοιμα γεύματα που σερβίρονται από καταστήματα μαζικής εστίασης, στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς, στα κόμιστρα των ταξί και σε πλήθος άλλων προϊόντων και υπηρεσιών.
Τα δημοσιευμένα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών δείχνουν ότι όσο κι εάν αυξάνονται τα έσοδα οι εισπράξεις παραμένουν στάσιμες, ενώ αντίθετα αυξάνονται με ταχύ ρυθμό οι ληξιπρόθεσμες οφειλές. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη πλησιάζουν τα 84δισ. Ευρώ. Κατά μέσο όρο, κάθε μήνα οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά αυξάνουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους κατά 1 δισ. Ευρώ.
Όπως γράφει η Καθημερινή επικαλούμενη στοιχεία της αρμόδιας διεύθυνσης του υπουργείου Οικονομικών, από 136 εφορίες της χώρας, καθώς και οι εισπράξεις των τελωνείων ανήλθαν το 2015 στα 46,414 δισ. ευρώ όταν οι αντίστοιχες του 2014 είχαν φθάσει στα 46,375 δισ. ευρώ.
Τα στοιχεία που προκύπτουν από τις εισπράξεις των εφοριών δείχνουν ότι το αποτέλεσμα της επιβολής των 9 μέτρων στο β' εξάμηνο αλλά με αναδρομική ισχύ ήταν μηδαμινό.
Παρά την «αποτελεσματικότητα» της εισπρακτικής πολιτικής μέσω των αυξήσεων των φόρων, η Κυβέρνηση έχει δρομολογήσει για το 2016 νέα μέτρα με στόχο την είσπραξη επιπρόσθετων 2,2 δισ. ευρώ.
Παρά την αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής , η Κυβέρνηση συνεχίζει να την ασκεί.
Για το 2016 έχουν μέχρι στιγμής δρομολογηθεί:
1. Η αναδρομική αύξηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης από 1/1/2015 για εισοδήματα από 30.000 ευρώ και άνω.
2. Η αύξηση της προκαταβολής φόρου των Ελευθέρων Επαγγελματιών σε ποσοστό 75% των εισοδημάτων τους και για το 2016 στο 100% αυτών.
3. Αυξάνεται ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων για το 2015 από 26% σε 29%.
Τέλος, εκκρεμούν και οι αλλαγές στο ασφαλιστικό οι οποίες θα αυξήσουν σημαντικά τις εισφορές των επιχειρήσεων, ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών.
Δεν ωφελεί η συνέχιση μιας αναποτελεσματικής πολιτικής. Η αύξηση των εσόδων θα πραγματοποιηθεί όχι μόνο με την αύξηση των φόρων αλλά με την αύξηση των εισοδημάτων και την αύξηση της απασχόλησης με κυριότερο όχημα την ανάπτυξη.
Εύχομαι και ελπίζω να καταλάβουν οι ιθύνοντες ότι μόνον εάν αυξηθούν τα εισοδήματα και μειωθεί η ανεργία θα είναι εφικτό να εισπραχθούν οι φόροι που επιβάλλονται σε πολίτες κι επιχειρήσεις.
Κι αυτό ΚΥΡΙΑ με αύξηση των επενδύσεων μπορεί να επιτευχθεί!
Οι προϋποθέσεις για να προσελκυστούν επενδυτικά κεφάλαια είναι παγκοίνως γνωστές. Πρέπει να υπάρξει σταθερό και ευνοïκό φορολογικό καθεστώς για τουλάχιστον 10 χρόνια και ένα κράτος το οποίο θα λειτουργεί αποτελεσματικά και με διαφάνεια, ένα κράτος που θα εμπνέει αξιοπιστία.
Oι περιπτώσεις χωρών που ευνοήθηκαν ευρέως από δραστικές μειώσεις των φορολογικών συντελεστών είναι σημαντικές για να αγνοηθούν. Η Ιρλανδία και η Κύπρος κατάφεραν να βγουν γρήγορα από την κρίση εξαιτίας των ιδιαίτερα ανταγωνιστικών φορολογικών συντελεστών τους, η Βουλγαρία απέφυγε την ύφεση βασιζόμενη σε δραστικές μειώσεις φορολογικών συντελεστών. Ακόμα όμως και η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, η Αμερικανική, έχει να παρουσιάσει σημαντικές επιδόσεις μετά τις μειώσεις φόρων.
Η συστηματική καθυστέρηση – αναβολή επί σειρά ετών των μεταρρυθμίσεων που ήταν απαραίτητες έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη υποδούλωση μας.
Είναι όμως τελικά σήμερα η ανάπτυξη το ζητούμενο;
Ή επί της ουσίας στόχος είναι η αλλαγή στρατηγικών επενδυτικών «παικτών» μέσω της διατήρησης του πελατειακού Κράτους, την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής και τελικά την αποδοχή οιονδήποτε συνεπειών για όλους τους πολίτες της Χώρας μας;

*Η κ. Μαρίνα Πολίτου είναι Οικονομολόγος, Γ.Γ. του Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών.

Πηγή : www.euro2day.gr

Με σύστημα ποδοσφαιρικό

του Παντελή Μπουκάλα

Κατάπληξη; Δύσκολα θα το ’λεγε κανείς. Την παραμικρή έκπληξη δεν προκάλεσαν οι ντοκουμενταρισμένες αποκαλύψεις στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 25ης Ιανουαρίου, από τον Στέργιο Ζιαμπάκα, για τη λαφυραγώγηση του κράτους από τη συγκυβέρνηση των τριών, μετά τον Ιούνιο του 2012. Σχετικές πληροφορίες δημοσιεύονταν και επί πρωθυπουργίας Σαμαρά. Η αναλογία της διανομής όμως άλλαζε, κατά την πηγή, όπως άλλαζε η αναλογία κρασιού/νερού στην αρχαιότητα, κατά την όρεξη των συνδαιτυμόνων να συζητήσουν ή να μεθοκοπήσουν. Επιτέλους, τώρα, μέσα από τα δημοσιευόμενα σχεδιαγράμματα που είχαν σκαρώσει με απαράμιλλη επιστημοσύνη οι κομματικοί αρμόδιοι, μάθαμε πως η αναλογία ήταν 4 - 2 - 1. Τέσσερα κομμάτια η Ν.Δ., δύο το ΠΑΣΟΚ, ένα η ΔΗΜΑΡ. Πού; Σχεδόν παντού: Σε νοσοκομεία, οργανισμούς λιμένων, αθλητικές εγκαταστάσεις, ασφαλιστικά ταμεία, συγκοινωνίες, εταιρείες ύδρευσης, κτλ.
Ειδικά της ΔΗΜΑΡ η συμμετοχή στην έφοδο προκαλεί κατάθλιψη. Τα άλλα δύο κόμματα, αυτήν την τέχνη ξέρουν, της ημετεροκρατίας, αυτήν εφαρμόζουν. Εστελναν το μπιλιετάκι τους στις διοικήσεις των οργανισμών, βέβαιοι ότι θα εισακουστούν: «Προσοχή! Ο Τάδε διορίστηκε όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού ο κ. Σαμαράς. Λέγεται ότι έχει προσωπικές σχέσεις μαζί του». Ο μπάρμπας απ’ την Πύλο… Η ΔΗΜΑΡ όμως, που αυτοπροσδιοριζόταν ως ποικιλότροπα ανανεωτική, στο εσωτερικό της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα, και είχε δείξει την ευαισθησία της σε τέτοια ζητήματα, πώς έσπευσε να αυτοακυρωθεί και διά της συμμετοχής της να δικαιώσει τη φαυλότητα των δύο μεγάλων;
Απάντηση δεν υπάρχει, γιατί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν απάντησε στα αποκαλυπτήρια κανείς από τους τρεις μηχανισμούς που τίμησαν ευλαβικά την παράδοση του πελατειακού κράτους. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι απασχολημένοι στην καταγγελία των διορισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η δε ΔΗΜΑΡ έχει ήδη διασπαστεί, και κανένα κομμάτι της δεν δείχνει πρόθυμο να αυτοαναγνωριστεί στα καταγγελλόμενα και να δώσει κάποια εξήγηση.
Σε θέματα ηθικής τάξεως, η αμαρτία του ενός δεν είναι συχωροχάρτι για τον άλλον. Συμψηφισμοί δεν χωρούν. Ούτε σχετικοποίηση της ενοχής με τη σύγκριση αριθμών, «λίγους εγώ, πολλούς εσείς». Ιδιαίτερα μάλιστα αν πολιτεύτηκες επαγγελλόμενος ότι θα ανατρέψεις την παράδοση της αναξιοκρατίας και του ημετερισμού, όπως έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζονται 10.000 διορισμοί για να φανεί ότι αντιγράφεις την πρακτική που κατήγγελλες. Και οι δέκα αρκούν. Στο ίδιο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» λοιπόν, μετά το σαλόνι το αφιερωμένο στο ρουσφετολόι της τριπλής συγκυβέρνησης, ακολουθεί ολόκληρη σελίδα του Χρήστου Κάτσικα, με τίτλο «Πάλι πρώτοι οι “ημέτεροι”...» «Ενας στους δύο διευθυντές που διορίζονται σε Αττική και Κεντρική Μακεδονία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση», εξηγεί ο συντάκτης, «προέρχεται ή στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ». Θηλιά είν’ αυτό το σκοινί κορδόνι. Τίποτ’ άλλο.

Πηγή : www.kathimerini.gr

Ευρωπαϊκή Υποκρισία

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

 

Ο Gideon Rachman στο άρθρο του "Greek Debt key to Refugee Crisis" (Financial Times, 26-1-2016) πρότεινε την δημιουργία στρατοπέδων προσφύγων σε ελληνικά νησιά που θα μπορούσαν να εκτονώσουν την πίεση που δέχεται η Ευρώπη και να διευκολύνουν τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Δανίας και της Σουηδίας να κινηθούν σε ήρεμα πολιτικά νερά. Σε ανταπόδοση, πάντα κατά τη γνώμη του, το Βερολίνο κυρίως, αλλά και οι υπόλοιποι δανειστές, θα μπορούσαν να πάρουν την πρωτοβουλία να διαγράψουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Υπάρχουν βέβαια σοβαρά τεχνικά αλλά κυρίως νομικά προβλήματα για την υλοποίηση μιας παρόμοιας ευρωπαϊκής οικονομικής πρωτοβουλίας. Εμπλέκονται όμως και κρίσιμα πολιτικά ερωτηματικά.
Η Ευρώπη απαιτεί από την Ελλάδα να σφραγίσει τα σύνορά της μπροστά στη συνεχή ροή προσφύγων ή μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Ταυτόχρονα όμως η Ευρώπη επιμένει πως οι άνθρωποι (μετανάστες ή/και πρόσφυγες) πρέπει να διασώζονται από τις άγριες θάλασσες και να απολαμβάνουν πολιτισμένων συνθηκών φροντίδας και εγκατάστασης.  Στόχος της Ευρώπης καταλήγει να γίνει η Ελλάδα αποθηκευτικός χώρος ανεπιθύμητων ψυχών, διατηρώντας την ίδια στιγμή την συνείδηση των Ευρωπαίων καθαρή.  Και με την Ελλάδα τι γίνεται;  Ανοίγοντας στρατόπεδα για έγκλειστους ανθρώπους πάνω σε ελληνικά νησιά φέρνει αναπόφευκτα πίσω μνήμες της σκοτεινής περιόδου της δικτατορίας των συνταγματαρχών - με απίστευτα οδυνηρές πολιτικές συνέπειες. Θα είναι σαν να φιλοξενούνται άτομα σήμερα στο Αουσβιτς, το Νταχάου ή το Μπέργκεν. Και τι θα συμβεί αν η κατάσταση στην Συρία δεν βελτιωθεί και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν σύντομα να επιστρέψουν; Θα γίνουν τα στρατόπεδα αυτά μόνιμα; Τι θα ξανασκεφθεί τότε η Ευρώπη - και πότε;
Πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διατηρούν εξαιρετικά καλές σχέσεις με χώρες (συμπεριλαμβανόμενης της Τουρκίας) που ενθαρρύνουν μετανάστες ή πρόσφυγες  να διαφεύγουν προς την Δύση. Εμφανίζονται όμως -οι Ευρωπαϊκές αυτές χώρες- εντελώς αδιάφορες όταν τα κράτη αυτά αρνούνται να  δεχθούν πίσω πολίτες τους που επαναπατρίζονται. Τι πρέπει να κάνει τότε η Ελλάδα; Διπρόσωποι Ευρωπαίοι (που απαιτούν οργανωμένη και ελεγχόμενη είσοδο σε συνοριακές χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα αλλά που αρνούνται να θυσιάσουν κάποια συμφέροντα -όπως οι πωλήσεις όπλων σε ισλαμικές χώρες του τρίτου κόσμου- όταν χρειασθεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των χιλιάδων εγκλωβισμένων ψυχών εκεί) για το μόνο που δείχνουν να νοιάζονται είναι να αποτρέψουν το πρόβλημα από το να φθάσει στα σύνορά τους.
Η απειλή να εκδιωχθεί η Ελλάδα από τη Σένγκεν είναι διπλά υποκριτική.  Η Ελλάδα δεν μοιράζεται σύνορα με καμία χώρα της Σένγκεν. Δεν αποτρέπεται λοιπόν έτσι η ροή μεταναστών. Στόχος είναι το σφράγισμα των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Βορείων (εκτός ΕΕ) γειτόνων της. Με αποκλειστικό σκοπό το μποτιλιάρισμα των προσφύγων στην Ελλάδα!!

Πηγή : www.capital.gr

Τι θα συμβεί αν αποβάλουν την Ελλάδα από τη ζώνη Σένγκεν

 

Ευθέως με αποπομπή απείλησε χθες την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βλάντις Ντομπρόβσκις, μετά τη συνεδρίαση του Κολεγίου των Επιτρόπων όπου εξετάστηκε η Εκθεση Αξιολόγησης Σένγκεν για τη χώρα μας.

Ουσιαστικά, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν έδωσε στην Ελλάδα τελεσίγραφο τριών μηνών για να εφαρμόσει τις «συστάσεις» που θα της δοθούν για να βελτιώσει τον έλεγχο των συνόρων και της διαδικασίας καταγραφής και ταυτοποίησης των προσφύγων. Σε διαφορετική περίπτωση, όπως εξήγησε ο κ. Ντομπρόβσκις  θα ενεργοποιηθεί το άρθρο 26 της συνθήκης που δίνει το δικαίωμα στα άλλα μέλη της ΕΕ να κλείσουν τα σύνορά τους.

Οι συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι εξαιρετικά δυσμενείς για τη χώρα μας.

Τι είναι η ζώνη Σένγκεν

Στην Ζώνη Σένγκεν, που πήρε το όνομα της από έναχωριό του Λουξεμβούργου, συμμετέχουν οι 22 από τις 28 χώρες-μέλη της Ε.Ε., καθώς και η Ισλανδία, Νορβηγία, Ελβετία και Λιχτενστάιν.

Η Βρετανία και η Ιρλανδία έχουν επιλέξει  να μην συμμετέχουν, ενώ Ρουμανία, Βουλγαρία, Κροατία και Κύπρο αναμένουν την έγκριση συμμετοχής.

Η Ζώνη Σένγκεν δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1985 με την συμμετοχή μόνον της Γαλλίας, του Λουξεμβούργου, της Ολλανδίας και της τότε Δυτικής Γερμανίας. Η Ελλάδα υπέγραψε τη Συνθήκη το 1992, ενώ η εφαρμογή της άρχισε το 2000. ν

Τα κύρια χαρακτηριστικά της

Τα πλεονεκτήματα των οποίων ευεργετούνται οι χώρες που έχουν υπογράψει τη συνθήκη είναι πολλά. Σπουδαιότερο η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα και η ενίσχυση των ελέγχων στα κοινά εξωτερικά σύνορα. Άλλα χαρακτηριστικά της Συμφωνίας Σένγκεν, τα οποία μπορεί να χαθούν αν η χώρα αποπεμφθεί από τον κοινό ευρωπαϊκό χώρο είναι τα εξής:

•     Ελεύθερη μετακίνηση: Οι κάτοικοι των χωρών μελών της ζώνης Σένγκεν έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης χωρίς έλεγχο, μεταξύ των χωρών που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη, χωρίς να υποβάλλονται δηλαδή σε συνοριακούς ελέγχους σε αεροδρόμια ή σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα.
•     Κοινοί νόμοι περί ασύλου: Σε όλες τις χώρες της ζώνης Σένγκεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες όσον αφορά τις θεωρήσεις για διαμονές σύντομης διάρκειας, τις αιτήσεις ασύλου και τους ελέγχους στα σύνορα, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα.
•     Συντονισμός αστυνομικών υπηρεσιών και των δικαστικών αρχών των χωρών μελών.
•     Ενίσχυση της συνοριοφυλακής όταν υπάρχει ανάγκη. Οι συνοριοφύλακες μιας χώρας μπορούν να αποσπώνται σε άλλη χώρα στο πλαίσιο κοινών επιχειρήσεων ή όταν μια χώρα αντιμετωπίζει μεγάλη πίεση στα σύνορά της, όπως η Ελλάδα.
•     Ανταλλαγή πληροφοριών πληροφοριών για την καταπολέμηση του οργανωμένου διασυνοριακού εγκλήματος και της τρομοκρατίας.

 Το σίγουρο είναι ότι από μια αποπομπή της Ελλάδας από τη Ζώνη Σένγκεν θα υπάρξουν οικονομικές επιπτώσεις από την μειωμένη τουριστική κίνηση από χώρες της κεντρικής Ευρώπης, που θα έρθει ως συνέπεια της εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν.

Πηγή: www.iefimerida.gr

Δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση

 

Σε ασφυκτική πίεση βρίσκεται το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η Ευρώπη έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως εξιλαστήριο θύμα των δικών της αδιέξοδων επιλογών στο προσφυγικό. Δυστυχώς, ο αρμόδιος επίτροπος κ. Αβραμόπουλος δεν μας φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμος σε αυτή την δύσκολη φάση. Η «επίθεση», πάντως, είναι ολομέτωπη και δεν αφορά μόνο το προσφυγικό. Στο τραπέζι ασφαλιστικό και χρέος…

Μέχρι προχτές όλοι διαβεβαίωναν ότι οι διαρροές για την αποβολή μας από την συνθήκη Σέγκεν ήταν ανυπόστατες. Τελικά αποδείχτηκε ότι εκείνοι που έσπευσαν να μας διαβεβαιώσουν ήταν ή καλοί ψεύτες ή κακά πληροφορημένοι. Η Κομισιόν μας έδωσε χτες τρίμηνη προθεσμία για να φυλάξουμε καλύτερα τα σύνορα. Δηλαδή, για να αρχίσουμε να… πυροβολούμε τις βάρκες των άτυχων προσφύγων. Η Ευρώπη στα χειρότερα της…

Η Ευρώπη δείχνει με αφορμή το προσφυγικό ένα πρόσωπο που δεν έχει σχέση με τις εικόνες που έχουμε συνηθίσει τις  τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη της ειρήνης και των λουλουδιών. Θυμίζει περισσότερο Ευρώπη του μίσους!  Είναι μία αντίδραση πανικού που μας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω και απειλεί ευθέως με διάλυση το οικοδόμημα που δημιουργήθηκε πάνω στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Αθήνα δεν δέχεται μόνο πιέσεις για το προσφυγικό. Δεν απειλείται μόνο για κάτι που αντικειμενικά δεν μπορεί και να κάνει πολλά πράγματα. Αν η Ευρώπη ήθελε πραγματικά να λύσει το θέμα της ροής των προσφύγων θα μπορούσε να ασκήσει όλη της την επιρροή προς την Τουρκία. Οι Τούρκοι θα μπορούσαν εύκολα να λύσουν το πρόβλημα,  ελέγχοντας, απλά,  τα πλωτά μέσα που υπάρχουν στην δική της πλευρά. Εδώ όμως είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι περισσότερο από το προσφυγικό. Έχουμε να κάνουμε με την αναζήτηση ενός εξιλαστήριου θύματος προκειμένου να δικαιολογηθούν από την πλευρά των Ευρωπαίων τα αδικαιολόγητα στο δικό τους κοινό, στην δική τους εκλογική πελατεία. Με το να πέσουν όλες οι ευθύνες στην Ελλάδα θα μπορέσουν, προφανώς, να κοιμηθούν πιο ήσυχα τα παιδιά στην Ουγγαρία και στην Δανία για τις αποφάσεις που δήθεν «αναγκάστηκαν» να λάβουν οι γονείς τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα ασκούνται αφόρητες πιέσεις στην Αθήνα και για άλλα θέματα, όπως το ασφαλιστικό. Το πολιτικό σύστημα σύρεται σε μία άνευ προηγουμένου συνθηκολόγηση σε όλα τα μέτωπα, δίχως, όμως, σαφές περιεχόμενο και πολύ περισσότερο δίχως στόχο. Η Ευρώπη κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διαγράψει το φιλοευρωπαϊκό πνεύμα από την Ελλάδα. Δεν την ενδιαφέρει. Είναι σαφές! Το ερώτημα είναι αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα μπορεί να αντιδράσει. Κρίνοντας από το γεγονός ότι μέχρι προχτές ήσαν όλοι πεπεισμένοι ότι το προσφυγικό … αυξάνει την γεωπολιτική ισχύ της χώρας μας, μπορούμε να μαντέψουμε εύκολα την απάντηση…

Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή : www.liberal.gr

Μία μέρα με τον Ηλία Ηλιού

 

Το Δίκτυο Ανανεωτικής Αριστεράς διοργανώνει εκδήλωση αφιερωμένη στην πολιτική παρουσία και την πολιτική σκέψη του Ηλία Ηλιού.

Την Παρασκευή, 5 Φεβρουαρίου ,στις 7 μ.μ. - 9 μ.μ. , Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών , 

Ακαδημίας 60.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ:

Βασ. Μπρακατσούλας, τ. Βουλευτής, συγγραφέας
Στεφ. Ηλιού, δικηγόρος
Μίμης Μαρκάκης, δικηγόρος/συνεργάτης στη βουλή του Ηλ. Ηλιού
Άρης Τσουκνίδας, πολ. επιστήμων/ Νεολαία ΕΔΑ
Την εκδήλωση συντονίζει ο Ηλίας Νικολακόπουλος

Σε ομολογιακούς τίτλους μετατρέπονται τα «κόκκινα» δάνεια στην Ιταλία

 

Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν ανακοίνωσε ότι επιτεύχθηκε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα «κόκκινα» δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων, που βαραίνουν σημαντικά τους ισολογισμούς  των τραπεζών, μπλοκάροντας σε μεγάλο βαθμό τη δραστηριότητά τους.
Οι πιστώσεις αυτές πρόκειται να σταματήσουν να ανήκουν στους τραπεζικούς οργανισμούς και θα μετατραπούν σε ομολογιακούς τίτλους, όπως ανακοίνωσε ο Πάντοαν, προσθέτοντας ότι «είναι ένα πρώτο, σημαντικότατο βήμα για την Ιταλία» και πως «οι διάφορες λεπτομέρειες θα καθοριστούν τις επόμενες ώρες, από την στιγμή που πρόκειται για μηχανισμό  πιο πολυσύνθετο από μια απλή κρατική εγγύηση».
Από τη μεριά της, η αρμόδια επίτροπος για θέματα ανταγωνισμού Μάργκαρετ Βεστάγκερ δήλωσε ότι «δεν πρόκειται για κρατική βοήθεια», υπογραμμίζοντας ότι «μαζί και με άλλες μεταρρυθμίσεις που υιοθέτησε η Ιταλία, η κίνηση αυτή αναμένεται να ενισχύσει την ικανότητα της χώρας σε ό,τι αφορά τη χορήγηση δανείων στην πραγματική οικονομία».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί στενά την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ιταλίας και Κομισιόν για τα «κόκκινα» δάνεια, καθώς εκκρεμεί η οριστική διευθέτηση του ανάλογου ζητήματος μεταξύ δανειστών και Ελλάδας.

Πηγή : www.tovima.gr

Είναι ο καπιταλισμός, ανόητε…

του Βασίλη Πάικου

Η Oxfam International είναι συνομοσπονδία 17 οργανώσεων, που δραστηριοποιείται σε 94 χώρες. Ιδρύθηκε το 1942 στη Βρετανία και έκτοτε, με τη δημιουργία πολλών εθνικών παραρτημάτων, αναζητά και μελετά τα δεδομένα των κοινωνικών ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα.

 

Στην τελευταία της έκθεση η Oxfam παρουσιάζει μια εικόνα της παγκόσμιας κοινωνικής ανισότητας, που πραγματικά σοκάρει. Σύμφωνα μ’ αυτήν, οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν τόσον πλούτο, όσο ο μισός πληθυσμός της Γης. Όσον δηλαδή, συνολικά, 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μάλιστα, 62 έναντι 3,6 δισεκατομμυρίων. Τόσο απλά, τόσο αποκαλυπτικά, τόσο αποκρουστικά.
Πως γίνεται κάτι τέτοιο; Μα, είναι ο καπιταλισμός, ανόητε. Όπως θάλεγε κι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αν ήταν από την άλλη μεριά. Ο καπιταλισμός. Αυτός είναι, έτσι λειτουργεί, εκεί οδηγεί.
Περιττό να σημειώσουμε πως η Oxfam, η έκθεσή της και τα συμπεράσματά της, δεν βρήκαν ποτέ θέση παρά στα μονόστηλα κάποιων, λίγων, εφημερίδων. Απαξιώθηκαν στην εντέλεια, λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Καλά, για τα κανάλια, ούτε λόγος…
Ο καπιταλισμός λοιπόν, στην πιο άγρια μορφή του. Ή, αλλιώς, η ασύδοτη λειτουργία της λεγόμενης «ελεύθερης οικονομίας». Είναι ακριβώς εκείνη που προκαλεί τις τέτοιες χαώδεις διαφορές, εκείνη που δημιουργεί αυτές τις εκτρωματικές ανισότητες. Η λεγόμενη ελεύθερη και ακηδεμόνευτη αγορά, που μόνο τέτοια δεν είναι. Και που για τους θιασώτες της  είναι, από μόνη της, σε θέση να ρυθμίζει τα πάντα. Στη βάση των κανόνων «της προσφοράς και της ζήτησης», στ’ όνομα των κανόνων του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Των κανόνων, ή μάλλον της πλήρους ανυπαρξίας κανόνων, που οδηγεί σ’ αυτά ακριβώς τ’ αποτελέσματα. Στους 62 ανθρώπους που κατέχουν πλούτο τόσον, όσον ο μισός πληθυσμός της γης. Σ’ αυτά τ’ αποτελέσματα.
Εννοείται πως οι 62 υπερπλούσιοι, μαζί με κάποιες εκατοντάδες (ή και χιλιάδες) λιγότερο πλούσιους από τους 62, όμως επίσης υπερπλούσιους μπορούν, αν θέλουν, να καθορίσουν τα πάντα σε πλανητική κλίμακα. Πρόκειται για το σύστημα το γνωστό ως «καπιταλισμός – καζίνο», στην παγκοσμιοποιημένη ρουλέτα του οποίου ποντάρονται χώρες, λαοί, ήπειροι ολόκληρες κι ακόμη τραγωδίες, καταστροφές, χαμένες ζωές. Μέσω των ποικιλώνυμων διεθνών οικονομικών-επιχειρηματικών funds, με προωθημένο εργαλείο τους -ήδη «κακόφημους» – οίκους αξιολόγησης. Και με τους κατά τόπους πολιτικούς ηγέτες που, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούν, ακόμη κι αν δεν το θέλουν, βρίσκονται στην υπηρεσία τους. Δεν είναι παρά απλοί διεκπεραιωτές, θλιβεροί διαχειριστές των δικών τους συμφερόντων.
Είναι αυτό που κομψά, διακριτικά (και όλως αθωωτικά…) αποκαλείται φιλελευθερισμός, ελεύθερη αγορά, ιδιωτική οικονομία και τα ρέστα καλολογικά. Ο κατά κακόγουστο ευφημισμό φιλελευθερισμός που δεν είναι, στην πραγματικότητα, παρά ο ακραίος καπιταλισμός του απόλυτου σκότους, του απόλυτου ζόφου.
Και όχι, η πρόσφατη διάσκεψη του Νταβός, δεν ασχολήθηκε μ’ αυτό το πρόβλημα. Με το πρόβλημα των 62 απέναντι στα 3,6 δισεκατομμύρια κόσμου. Δεν ασχολήθηκε καθόλου. Ίσως επειδή δεν το θεωρεί πρόβλημα. Ή, ίσως, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, επειδή το Νταβός (το κάθε Νταβός) από τη φύση του, δουλεύει για λογαριασμό τους. Για λογαριασμό των 62.
Όπως και νάναι πάντως, το βέβαιο είναι ότι κάποτε (κάποτε…) η Ιστορία θα μας ζητήσει το λόγο. Θα εγκαλέσει τον κόσμο μας, τις γενιές μας, ότι ανεχόμαστε και συντηρούμε αυτή την ακραία απάνθρωπη κατάσταση. Αυτή τη συγκλονιστική στην τραγικότητά της παγκόσμια ασχημία…

Πηγή  : www.athina984.gr

Παραπομπή για τα «σπάταλα» κτίρια

της Χαράς Τζαναβάρα

 

 Στο «σκαμνί» του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου οδηγείται και πάλι η Ελλάδα, αυτή τη φορά γιατί φέρεται να μην έχει πάρει μέτρα για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια.

Οι Βρυξέλλες εισηγούνται την επιβολή ημερήσιου προστίμου 29.145,6 ευρώ, που θα μετράει από την ημέρα της πρωτόδικης καταδίκης και ώς τη συμμόρφωση με το κοινοτικό δίκαιο.

Με βάση την τελευταία κοινοτική οδηγία, η χώρα μας όφειλε να έχει θεσμοθετήσει ώς την 1η Ιουνίου 2014 επιχειρησιακό πρόγραμμα και κίνητρα με στόχο τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στον κτιριακό τομέα κατά 20% ώς το 2020.

Εως τώρα δεν έχει ενημερώσει επίσημα τις Βρυξέλλες για τις ενέργειές της, σε έναν τομέα που είναι ιδιαίτερα «σπάταλος» και παρά την οικονομική κρίση εξακολουθεί να απορροφά το 40% του συνόλου των ενεργειακών πόρων.

Η κοινοτική οδηγία αφορά κυρίως τα δημόσια κτίρια (γραφεία υπουργείων, οργανισμών, σχολεία κ.λπ.), που πρέπει να υλοποιήσουν πρόγραμμα παρεμβάσεων για τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, ενώ για τις ιδιωτικές οικοδομές προτείνεται η θέσπιση φορολογικών κινήτρων.

Πηγή : www.efsyn.gr

Βόμβα του Τσοβόλα με στοιχεία:Ο Σημίτης υπερχρέωσε την Ελλάδα(αναλυτικός πίνακας)

 

Βόμβα για τα έως σήμερα λεγόμενα περί υπερχρέωσης της χώρας αποτελί το ντοκουμέντο που παρουσιάζει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Τσοβόλας. Ο πρώην υπουργός οικονομικών παραθέτει στοιχεία από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το " άλμα " στα χρέη του κράτους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη παρά τον "μύθο" ότι οι παροχές μέχρι το 1989 εκτίναξαν το χρέος.

 Δείτε τι γράφει ο Δημήτρης Τσοβόλας

Πιο κάτω παραθέτω τον πίνακα 6.1 με τίτλο “Σύνθεση Χρέους Κεντρικής Διοίκησης (ποσά σε δισεκ. δρχ)” των ετών από 1987 έως και 1997. Είναι απολογιστικά (οριστικά στοιχεία). Ο πίνακας αυτός της εξέλιξης του χρέους περιλαμβάνεται στην Εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού έτους 1998 (Κυβέρνηση του κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους:

Από τον πίνακα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι είναι αναληθές και σκόπιμο, αυτό που επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια υποστήριζε η Ν.Δ. και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι υπερχρεώθηκε η χώρα μας το 1989, λόγω της κοινωνικής πολιτικής και άλλων παροχών που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό την περίοδο 1981-1989. 
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π. 
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.

Τέλος στην περίοδο 1994 έως 1997 (με κυβέρνηση κ. Σημίτη) ανήλθε στο ποσό των 39.339 δισεκ. δρχ. το 1997 ή σε ποσοστό 120,2% στο Α.Ε.Π. 

Σήμερα δε, παρά τα σκληρά μνημόνια ανέρχεται στο ποσό των 364 δισ. ευρώ  ή σε ποσοστό 180% του Α.Ε.Π..
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
                                Αθήνα, 25-1-2016
                             Δημήτριος Τσοβόλας

Πηγή : www.usay.gr

Γιατί τα σχολεία στη Φινλανδία δεν θα έχουν πια "μαθήματα"

Εδώ και χρόνια, το φινλανδικό μοντέλο στην εκπαίδευση θεωρείται το πιο πετυχημένο στον κόσμο. Τώρα, οι εκπαιδευτικοί σ' αυτή τη χώρα της Βόρειας Ευρώπης πηγαίνουν τη μάθηση ένα βήμα παρακάτω!

Ερευνητές από όλο τον κόσμο προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να ανακαλύψουν ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του συστήματος εκπαίδευσης στη Φινλανδία. Και πάνω που αρχίζουν να το κατανοούν, οι φινλανδοί εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν κάτι καινο΄ρυιο και ακόμα πιο πρωτοποριακό. Πλέον στα σχολεία της χώρας τα παιδιά δεν θα διδάσκονται μαθήματα αλλά θέματα.

«Πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή και είμαστε ακόμα μόνο στην αρχή», λέει η Liisa Pohjolainen, υπεύθυνη εκπαίδευση νέων και ενηλίκων στο Ελσίνκι. Ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί εκεί έκριναν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει έχει να κάνει με τη διαμόρφωση νέων αναγκών στο εργασιακό πεδίο. «Οι νέοι σήμερα χρησιμοποιούν ευρέως τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές», σχολιάζει ένας εκ των υπευθύνων του καινούριου προγράμματος. «Παλιότερα, για να δουλέψει κάποιος σε τράπεζα έπρεπε να έχει εκπαιδευτεί να κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς, όμως τώρα αυτό έχει αλλάξει. Είναι σημαντικό να κάνουμε εκείνες τις αλλαγές στην εκπαίδευση ώστε να παρέχει τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες στην αγορά εργασίας και τη σύγχρονη κοινωνία».

Έτσι, το σύστημα που βασίζεται στα μαθήματα -μια ώρα ιστορία, μια ώρα γεωγραφία κ.λπ.- είναι ήδη παρελθόν στα Λύκεια της Φινλανδίας και έπεται συνέχεια. Τη θέση του πήρε αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν «διδασκαλία φαινομένων» ή θεμάτων. Για παράδειγμα, ένας μαθητής μπορεί να επιλέξει την κατεύθυνση «τουριστικές υπηρεσίες» και να διδάσκεται μαθηματικά, ξένες γλώσσες και δεξιότητες επικοινωνίας, στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να κάνει σωστά τη δουλειά του εξυπηρετώντας πελάτες. Κάποιος άλλος που θέλει να συνεχίσει με περισσότερο ακαδημαϊκές σπουδές -π.χ. θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης- θα πρέπει να διδαχτεί οικονομικά, ιστορία, ξένες γλώσσες και γεωγραφία.

Οι αντιδράσεις

Και οι αλλαγές δεν σταματούν εδώ. Οι μαθητές εκεί δεν αντιμετωπίζονται σαν ένα «κοπάδι» που οφείλει να στέκεται παθητικά απέναντι από το δάσκαλο και να ακούει την παράδοση ή να περιμένει πότε θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσει. Αντίθετα, το μάθημα γίνεται σε μια λογική αλληλεπίδρασης, με τους μαθητές να δουλεύουν σε μικρές ομάδες για να λύσουν προβλήματα αλλά και να αναπτύξουν τις επικοινωνιακές δεξιότητές τους. «Ο παλιός τρόπος διδασκαλίας εξυπηρετούσε τις ανάγκες του προηγούμενου αιώνα, όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει», σχολιάζει η επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε το νέο σύστημα. Ωστόσο, ακόμα και στην προηγμένη Φινλανδία, οι καινοτομίες αυτές δεν πέρασαν χωρίς αντιρρήσεις. Πολλοί δάσκαλοι αντιδρούν στην προοπτική να πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο είχαν μάθει να διδάσκουν. Μάλιστα, προβλέπεται ένα μικρό bonus στο μισθό όσων εκπαιδευτικών συμφωνήσουν να συμμετάσχουν σ' αυτό το νέο πρότυπο διδασκαλίας. Αυτή τη στιγμή, το 70% των καθηγητών γυμνασίου έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευσή τους στο νέο σύστημα. Και σύμφωνα με την εμπειρία όσων συμμετείχαν, πλέον δεν θα επέστρεφαν για κανένα λόγο στο παλιό! Αλλά και οι μαθητές φαίνεται πως ευνοούνται. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία δύο χρόνια, όταν άρχισαν σταδιακά οι αλλαγές, τα αποτελέσματα των μαθητών σε εξετάσεις έχουν βελτιωθεί. Στόχος είναι  το καινούριο σύστημα να εφαρμόζεται σε όλα τα σχολεία της χώρας μέχρι το 2020.

Οι αλλαγές στα δημοτικά σχολεία

Στο μεταξύ, ξενικά και στα δημοτικά σχολεία ένα νέο πρωτοποριακό σύστημα, που ονομάζεται Playful Learning Centre. Βασικός άξονάς του είναι η μάθηση μέσω της συζήτησης και των παιχνιδιών σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που δίνουν μια πιο διασκεδαστική προσέγγιση στη μάθηση για τα μικρά παιδιά. Στόχος μας είναι η Φινλανδία να γίνει ο πιο πρωτοποριακή χώρα σε ό,τι αφορά το συνδυασμό παιχνιδιού και εκπαίδευσης», λέει ο Olavi Mentanen, διευθυντής του project Playful Learning Centre.

 

Ένα παράδειγμα: Σκεφτείτε ότι βρίσκεστε μέσα σε μια τάξη δημοτικού σχολείου της Φινλανδίας. Στον πίνακα υπάρχει ο χάρτης της Ευρώπης. Οι μαθητές καλούνται να συνδυάσουν διαφορετικά καιρικά φαινόμενα με διαφορετικές χώρες. Π.χ. σήμερα έχει συννεφιά στη Φινλανδία, ηλιοφάνεια στην Ελλάδα και ομίχλη στη Δανία. Με αυτό τον τρόπο διδάσκονται ταυτόχρονα Γλώσσα, Γεωγραφία και Φυσική. «Θέλουμε οι μαθητές να μαθαίνουν με έναν τρόπο που τους δίνει χαρά, έμπνευση και δεν προκαλεί στρες», εξηγεί ο δάσκαλος της τάξης. Την ίδια στιγμή, στο διάδρομο, τα παιδιά μιας άλλης τάξης παίζουν σκάκι ενώ κάποια άλλα τρέχουν από τάξη σε τάξη προσπαθώντας να συλλέξουν πληροφορίες για χώρες της Αφρικής. Οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζουν αυτό τον τρόπο «χαρούμενη γνώση». Και έχουν δίκιο, έτσι δεν είναι;

Πηγή : www.mamamia.gr 

Au revoir

του Ρήγα Τζαμτζή

Υπάρχει πλέον μια διαπιστωμένη αμφίδρομη άρνηση μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκού πολιτισμού  αφ΄ενός, (του οποίου σημαντικό συστατικό αν όχι γεννήτωρ υπήρξε ο αντίστοιχος ελληνικός) αλλά και μεταξύ Ευρώπης και κλασικών σπουδών αφ΄ετέρου.Ενδιαμέσως υπάρχει μιά άρνηση της Ελλάδας γιά τις κλασικές (της) σπουδές Σχετικά με την πρώτη διαπίστωση, οι αιτίες βρίσκονται στις βαθιά χαραγμένες αντιλήψεις περί μοναδικότητας τής φυλής, περί ανάδελφου έθνους, και Μεσογειακού ταπεραμέντου.                                                             

Αναφορικά με την Ευρώπη, αυτή εντοπίζεται στην προοδευτική χαλάρωση των συνεκτικών δεσμών με την Ελλάδα, ήτοι με τις κλασικές αξίες πού την συνέδεαν με αυτήν.Εν προκειμένω τα σαφή ίχνη κόπωσης και παρακμής  τής γηραιάς ηπείρου, πιθανόν να μην είναι άσχετα   με την επιλογή της αυτή.Είναι όμως εκ μέρους της  μια επιλογή συνειδητή. Η επίκληση τής ανωτερότητας τού Δυτικοευρωπαϊκού πνεύματος, δεν θα μπορούσε να συμβαδίσει με νέες έννοιες όπως αυτές τής “ πολυπολιτισμικής “ κοινωνίας. Εξ΄άλλου η διατήρηση πολιτισμικών στεγανών δεν θα ευνοούσε την εισροή φθηνού εργατικού δυναμικού πού αναμφισβήτητα ωφέλησε τις Δυτικές  οικονομίες     

Τέλος σε επίπεδο ψυχολογικής αποτίμησης, δεν είναι αμελητέα η παράμετρος των πιθανών ενοχών των αποικιοκρατικών εθνών, έναντι των πρώην αποικιών.                       

Συνεπώς  οι Δυτικοευρωπαίοι είχαν τους λόγους τους, είχαν το συμφέρον είχαν και τις ενοχές τους προκειμένου να απομακρυνθούν από τις Ελληνικές κλασικές αξίες

 Η Ελλάδα όμως τι λόγους έχει;  Διαθέτουμε ισχυρότερα συλλογικά αντιστηρίγματα και δεν έχουν υποπέσει στη αντίληψή μας ;     Αυτόχθονες , αμόρφωτοι “εκσυγχρονιστές” ,   “προοδευτικοί “ μπουρδολόγοι, “ αλλήθωροι“ συντηρητικοί, και γενικώς ελλειμματικοί υπεύθυνοι απεμπολούν ισχυρά εθνικά ερείσματα  χωρίς μάλιστα να έχουν νοιώσει την υποχρέωση να απολογηθούν. Όταν λοιπόν υπό αυτές τις συνθήκες  η Ευρώπη έχει για τους προαναφερθέντες λόγους διαρρήξει τις σχέσεις της με τις κλασικές αξίες,  οι πυλώνες οι οποίοι  θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως   εναπομείναντες συνεκτικοί δεσμοί τής Δύσης περιορίζονται  στον εσχάτως  πολυαναφερθέντα  «Δυτικό τρόπο ζωής» και τη θρησκεία  (Χριστιανισμός)  .       

Εξ΄ορισμού  όμως  ακόμη και αυτός ο όρος «Δυτικός»  αντιδιαστέλλεται με κάποιον   άλλο τρόπο ζωής,( τον Νότιο, τον Βόρειο ή τον Ανατολικό).          

 Τίθεται  δηλαδή εκ νέου, ένα πεδίο σύγκρισης  “ημών” και των  “ άλλων” από όπου  τεκμαίρεται ότι είμαστε  υπέρτεροι, και σαφώς  πανίσχυροι .  

 Μέσα σε αυτή την πλάνη, συνέβη το τραγικό κτύπημα τής 13^ης Νοεμβρίου στο Παρίσι και βρίσκει την αλαζόνα  Ευρώπη αδύναμη, κουρασμένη, έρμαια των προβλημάτων της  και τον περιλάλητο  τρόπος ζωής  της ( πού ούτως ή άλλως δεν τον αντιλαμβάνονταν όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν αφορούσε πλέον όλους) να γίνεται  η αχίλλειος πτέρνα της. Αίφνης   διαπιστώνεται ότι το όλο οικοδόμημα κινδυνεύει  να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος.             

 Η Δύση αναγκάζεται από τις συνθήκες να πεί ένα Au revoir στον παγιωμένο τρόπο σκέψης.΄Εχει  ανοίξει πλέον μια σοβαρή συζήτηση για την σκοπιμότητα τού  να έχουν επενδυθεί  τόσα πολλά, σε ένα τόσο επίπλαστο, σαθρό, ελιτίστικο, καταναλωτικό μοντέλο και όχι στη βαθιά πολιτιστική και πνευματική παράδοση της Ευρώπης.                             

Τίθεται πλέον επιτακτικά το πρόβλημα αναζήτησης ταυτότητας.  Μια  επανεκκίνηση τής Ευρώπης, με βάση αρχές ( όπου ο ρόλος τής Ελλάδας θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστικός) δεν είναι μια θεωρητική προσέγγιση  αλλά μια ρεαλιστική αναγκαιότητα. Η Ευρώπη de facto χρειάζεται ένα νέο Διαφωτισμό , που θα λειτουργήσει ως κοινή αποδοχή, ως βάση συνεννόησης, πού θα διατυπώσει  νέο αξιακό κώδικα.                                                                                      

 Για την Ελληνική πολιτεία παρουσιάζεται μια τεράστια ευκαιρία να επαναδιατυπώσει μια οικουμενική πρόταση ανακαλώντας έστω και μηχανικά την τύποις οικεία  και προ πολλού απεμποληθείσα  πολιτιστική παρακαταθήκη. (αφού προηγουμένως βεβαίως η ίδια τη φροντίσει να  την ενστερνισθεί).                                                                                                    

Το ερώτημα όμως πού ανακύπτει είναι, εάν η Ελλάδα φιλοδοξεί να παίξει ένα τέτοιο ρόλο ή θα παραμείνει εγκλωβισμένη σε φοβικά αποτυχημένα ιδεολογήματα εσωστρεφούς  μανιοκαταθλιπτισμού κα αποθέωσης τού μετρίου.                                                                                                                                    

 *  Σε τελευταία ανάλυση ας καταστεί έστω συνείδηση στο εσωτερικό τής χώρας ότι η δυναμική της δεν περιορίζεται στο να πουλά ήλιο, συρτάκι και mousakas. 

Πηγή : www.strogylo-cityview.gr/